மனித சமுதாயம், தோன்றின நாளிலிருந்து தாய்வழிச் சமூகமாகவே இருந்து வந்திருக்கிறது. ராகுல சாங்கிருத்தியாயனின் "வால்காவிலிருந்து கங்கை வரை" மற்றும் பெடரிக்எஞ்செல்ஸ் எழுதிய "குடும்பத்தின் தோற்றம்" ஆகிய நூல்களில் இதற்கான ஆதாரம் உள்ளது. பெண் தன் மனதுக்குப் பிரியமான மற்றும் உடலுக்கு இசைவான துணையைத்தேர்ந்தெடுக்கவும், விரும்பாத போது பிரியவுமான உரிமையையும், குடும்பத்தின் தலைமைப் பதவியையும் தானே கொண்டிருந்தாள். சொத்துசேர்ப்பு, வாரிசுகளுக்கு சொத்துரிமை போன்ற பொருளாதாரக் காரணங்களுக்காக ஆண், பெண்ணை சொந்தம் கொண்டாட விழைந்தான்.
பெண்ணுக்கு சுதந்திரம் மறுக்கப்பட்டால் தானே தன்னுடைய வாரிசுகள் எவை என்று நிச்சயித்துக் கொள்ளவியலும்? இப்படித் துவங்கினது தானே ஆணாதிக்கப் போக்கும், பெண் அடிமைப் பட்ட கதையும்!
பெண்ணியம் என்று வரும் போது என்னுடைய நிலைப்பாடு சமத்துவம் தான் ,என்றாலும் ,"தீவிரம்" என்ற நிலைக்குப் பெண்கள் செல்வதை,.. "எதனால்?" என்று ஆராய்ந்து பார்க்கச் சொல்லத்தான் செய்கிறது பெண் மனம். காலம் காலமாக அடிமைப்படுத்தப்பட்டு, நசுக்கப்பட்ட ஒரு சமூகம் வீறுகொண்டு விட்டது தானே இதற்கான அடிப்படை?
ஆணை எதிர்த்து,மனம் போனபடி திரிந்து ,கட்டுப்பாடுகளற்று வாழ்வது தான் பெண்ணியம் என்று பகுத்தறிவுள்ள எவரும் சொல்லவியலாது. அதே சமயம், அழகுணர்ச்சியும், எதிர்பாலினரை ஈர்க்கும் ஆவலும் மனித சமூகத்துக்கே உள்ள ஒரு இயல்பு தானே? இதில் ஆண் பெண் என்ற பேதம் ஏது? ஒரு அளவுக்கு உட்பட்டு இருக்கும் வரை இது ஆரோக்கியமான ஒரு விஷயம் தானே? ஆணைக் கவர்வதற்காக அரைகுறையாக அலைகிறவர்கள் தாம் பெண்ணியம் பேசுபவர்கள் என்று... பெண்ணியம் என்ற "பெரும் பேச்சு" பேசுபவர்களை தரம் தாழ்த்துபவர்களை என்ன சொல்வது?
மேலும் பெண்ணின் உடலையே பாடு பொருளாக எடுத்துக்கொள்வது அத்தனை ஒன்றும் ஏற்புடையதாக இல்லையென்றாலும் ஆபாசம் தொனிக்காத வரையிலும்,சொல்ல விழையும் கருத்துக்கு தேவை என்றாகும் போதும் அதையும் கூட ஒப்புக்கொள்ளத்தான் வேண்டியுள்ளது. என்னுடைய ஒரு கவிதையிலும் கூட நான் சொல்ல விழைந்த ஓர் விடயத்தை..
ஒவ்வொரு முறையும்,
என் இதழ் தாண்டாத
சொற்களின்,
சவக்கிடங்குகளாய்க் கனக்கும்,
என் மார்புகள்..
செய்தன ,
என் கோரிக்கைகளும்,
கண்ணீரும்
செய்யாதவற்றை."
என்று சொல்லியிருக்கிறேன்.
பெண்ணை சமமானவளாக, சக உயிரினமாக, தோழியாக எண்ணி பால்களுக்குள் சமத்துவம் நிலவும் ஒரு சமூகமாக இச்சமுதாயத்தை உருவாக்க வேண்டிய ஒரு உன்னதப்பணி பெண்ணியம் பேசுபவர்களுடையது அல்லவா?
ஏதோ பெண்கள் முன்னேற்றம் கண்டு விட்டார்கள், படிக்கிறார்கள், சாதிக்கிறார்கள் என்று பேசுபவர்கள், தமிழகத்தின் தென் மாவட்டங்களுக்கு ஒரு முறை வந்து சென்றால் நல்லது. இரண்டாம் பாலாக... ஏன் இன்னமும் மோசமாக.. பெண்.. இன்றும் நடத்தப்படுகிறாள்.
குடும்பத்தில், உறவுகளில், பணியிடங்களில், சமூகத்தில் நிகழும் அவலங்களையும், ஏற்றத்தாழ்வுகளையும் சந்திக்கும் பெண், பேசினால் தானே அவற்றை வெளிப்படுத்தி, தீர்வும் காண முடியும்? வெற்றுப் புலம்பல், அதீத எழுச்சி என்றெல்லாம் பெண்ணியம் பற்றி விமர்சிப்பவர்கள் சக உயிரினங்களின் உணர்வுகளை அறியாதவர்கள் என்பது தவிர வேறென்ன சொல்வது?
"சுற்றிலும் தளைகள்..
எவ்விடமும் பொறிகள்..
ஓட நான் எத்தனிக்கையில்,
எனை நடக்க விடாத கண்ணிகள்!
அப்பாவாய்,
சோதரனாய்,
துணைவனாய்,
மாமனாய் ,
பின் மகனாயும்!
வழிந்தோடும் குருதி குடிக்க..
கூர்பற்களோடு நீயும்"
...ஷஹி..
மீள் பதிவு---மூன்றாம் கோணத்திலிருந்து
No comments:
Post a Comment