Search This Blog
Wednesday, July 7, 2010
என் கண்ணாடியும் ஒரு பூனைக்குட்டியும்!
பூனைக்குட்டி வளர்த்திருக்கிறாயா?பூனைக்குட்டி?..
நான் வளர்த்தேன்...
நானே அப்போது குட்டி தான்!
மிகுந்த பிரியம் ..
என் மீது அவற்றுக்கும்..
அவை மீது எனக்கும்!
மனிதப் பாசம் என்றாலே மோசமும் தானே?
அன்பை மட்டுமல்லாது,
ஆத்திரத்தையும் காட்டுவேன் அவற்றின் மீதே!
எல்லாம் மறந்து என்னிடமே வரும் ,
அவற்றைப் பார்க்கையில் ...
மனம் மிக வலிக்கும்!
ஆச்சர்யம் பார்..
சில நாட்களாய்..
கண்ணாடியில் பார்க்கையில்,
என் முகமே தெரிவதில்லை!
நான் பார்ப்பதெல்லாம்..
ஒரு...
குட்டிப் பூனையைத் தான்!!!
Labels:
kavithai,
philosophical poetry,
tamil,
tamil poem
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ஒரு level மேலே போய்ட்ட!
ReplyDeleteஆஹா, ஓஹோ பிரமாதம்.
ReplyDeleteVery Nice.
Thank you mama...
ReplyDeletemiga ethartham,anubava varigal.
ReplyDeletehai miyav miyav poonaikutty!!!
ReplyDelete